Als weerman Henk Huppelschoten heb ik in 25 jaar tijd zoveel leuke dingen meegemaakt, dat ik daarmee zomaar nog driehonderd columns zou kunnen vullen. En dat ga ik trouwens doen ook!
Huppelschoten kreeg eind jaren ’90 een enorme bekendheid via Omroep Brabant tv. Binnen no time werd de weerman met zijn onzinvoorspellingen een hype. Als de naam Henk Huppelschoten viel, gingen alle deuren open, zeker in zijn hoogtijjaren. Soms slechts voor een kort itempje of alleen een weerspreuk. Men vond het allemaal geweldig en toch zeker als ze via Henk ook nog wat aandacht konden krijgen voor hun evenement of onderwerp. Huppelschoten was de Brabantse Piet Paulusma, met slechte overgangen. Het enige verschil was dat Piet uiteindelijk wèl probeerde een serieuze voorspelling te doen. Henk sloeg dat in de wind. Liefst in een noordwestenwind.
Soms werd de inbreng en invloed van Henk – jullie merken dat ik in de derde persoon spreek – een beetje overschat. Of zijn roem werd verkeerd beoordeeld. Zo dachten ze bij De Efteling in Kaatsheuvel – dat toen nog wel wat publieke belangstelling kon gebruiken voor hun winterperiode – goud in handen te hebben, toen Omroep Brabant vroeg of Henk Huppelschoten een itempje op mocht nemen in hun park. Het management van de Efteling reageerde mega-enthousiast. De Winter Efteling zou gigantisch gaan profiteren van Henk Huppelschoten, zo was waarschijnlijk hun opvatting. Vanuit onze provincie gezien konden ze zich geen betere reclame wensen. Het management van De Efteling dacht echter dat het ging om een grootse campagne. En Henk Huppelschoten, daar hadden ze nog nooit van geboord. Achteraf gezien hadden ze zich daar wat beter in kunnen verdiepen.
De weerman, met nutteloze weerspreuken als ‘bruine bonen maken veel wind’ en ‘bij zware windstoten is het fietsen zwaar klote’ werd als een vorst ontvangen in Kaatsheuvel. De lange oprijlaan was prachtig verlicht toen Henk en zijn team kwamen aangereden. Het grootste attractiepark van Nederland ging exclusief open voor Henk Huppelschoten, ver buiten sluitingstijd. Het was bizar.
De Efteling had voldoende personeel ingezet. Dit zou dé klapper gaan worden. Het publiek zou na deze opname gegarandeerd gaan toestromen. In een Eftelingmobiel werden we vervoerd door het park. Alle sprookjes in het bos werden in werking gezet. Hoe wonderlijk is het om daar doorheen te rijden, wanneer al het omgevingsgeluid weg is. En je dus de Trollenkoning hoort mompelen, maar tegelijk ook Repelsteeltje, de Rode Schoentjes en de heks van Hans en Grietje. In de verte hoorde je de reus van de Klein Duimpje snurken. De sprookjes waren ineens heel dicht bij elkaar.
Staande bij Holle Bolle Gijs werd de volgende weerspeuk opgenomen: ‘Een Winter Efteling zonder sneeuw, is als Zuid-Beveland zonder Zeeuw’. Dat was alles. Binnen vijf minuten waren we klaar met onze opname. De regisseur van De Efteling fronste zijn wenkbrauwen en vroeg ons wat de volgende opnameplek zou zijn. Die was er niet.
We verlieten daarna De Efteling en lieten iedereen ontgoocheld achter. In de verte hoorden we de Trollenkoning nog: ‘Ai jajai jajai.’